بسیاری از کشورهای تاریخ مدار به زودی با میراث تاریخی خود وداع تلخی خواهند داشت.

بناهای تاریخی بخش اعظم آثار تاریخی و فرهنگی هر سرزمین و ملت هستند که حفظ و نگهداری آنها حراست از هویت یک جامعه محسوب می شود. آثار باستانی ضمن بیان سبک زندگی و توانمندی اقوام و گذشتگان ، به ما می آموزند که در ساخت آنها اصول و محاسبات عمرانی چگونه بدون استفاده از امکانات کنونی رعایت شده است.امروزه حفظ و حراست از این آثار امری بدیهی جهت حفظ فرهنگ و تمدن غنی گذشتگان است ضمن اینکه موجب جذب گردشگر نیز خواهد شد.میراث باستانی ارزشمند مانند آثارتاریخی ثبت شده درفهرست میراث جهانی هم فقط به یک کشور، و ملت تعلق ندارند این گنجینه ها متعلق به تاریخ بشریت هستند. متاسفانه برخی از کشورها توجه زیادی به این آثار تاریخی ندارند و هزینه‌ی لازم را خرج آنها نمی‌کنند. گاهی هم فقط بی‌توجهی حکام دلیل نابودی این آثار نیست و جنگ و طبیعت هم می‌توانند بسیار مخرب باشد. با مرگ و نابودی همراه باشد.استمرار این تخریب ها می تواند بیانگر این باشد که بسیاری از کشورهای تاریخ مدار به زودی با میراث تاریخی خود وداع تلخی خواهند داشت.

شهر قرون وسطایی آنی ترکیه، زمانی یکی از مدرن‌ترین و فوق‌العاده‌ترین شهرهای دنیا و مرکز هنر و فن‌آوری بود.این کشورها تمام تلاش خود را به جای توجه به حفظ و مرمت آثارتاریخی،به ایجاد شهرهای گردشگری از محل جیب گردشگران آسیایی و اروپایی نموده است.درصورت عدم اتخاذ برنامه ای مدون در حفظ این آثار ،به زودی کشورهای صاحب تمدن حسرت نابودی میراثشان را خواهند خورد