چرا ثبت جهانی - ملی آثارومحوطه ها ،بهبودی دراقتصادمنطقه ایجادنمی کند؟

چرا ثبت جهانی - ملی آثارومحوطه ها ،بهبودی دراقتصادمنطقه ایجادنمی کند؟

بسیارگفته شده که آثار و مواریث مدنی-تاریخی-باستانی چون آدمی می مانند که اگر از بین بروند با هیچ چیز قابل معامله و جابجایی ودگرسازی نیست.مانند انسان هویت دارند تاریخ تولد و محل تولد دارند و هزاران هزار ناگفته های تلخ و شیرین،

پس با ثبت آثارتاریخی در فهرست  ملی  و جهانی ،باهویت دار شدن و شناسنامه دار شدن این آثار ،شاهدخروجی های خوبی باید بود. در زمان وقوع زلزله بم، مبالغ چندمیلیون دلاری از طرف سازمان یونسکو برای بازسازی ارگ بم کمک شد. حتی کشورهای عضو این سازمان هم باید سالانه مبالغی را به عنوان حق عضویت بپردازند یعنی حتی اگر ما نخواهیم برای این آثار هزینه کنیم، این جامعه جهانی است که چنین اهرم فشاری را قرار داده تا حافظه جهانی حفظ شوداین .جزئی از فوایدثبت  آثاراست.سوال این است چرا این ثبت ملی و جهانی شدن بناها  در بهبود وضعیت مردم با گسیل  گردشگر ومسافر،ایرانگرد،جهانگرد، تحولی ایجاد نکرده است؟ ثبت جهانی  آثارباستانی شهرهای ایران تا چه اندازه به معرفی صنایع دستی کشورمان کمک کرده‌ است؟مگر نه این است که ثبت هراثرباستانی چه در فهرست ملی و چه در فهرست میراث جهانی یک برند برنده محسوب می شود  وقتی شهرلاجین همدان شهرسفال جهان شد میلیون ها کلیک روی نام آن در دنیا انجام گرفت .اما اگر همین شهر و یا گیلان به عنوان شهرغذا و... ثبت نمی شد اطلاعات جهانی از آن ها بسیاراندک بود. همین الان هم در حراجی های بزرگ دنیا آثاری از ایران خریدوفروش می شوند که چون ثبت شان نکرده ایم، باید بنشینیم و به تاراج رفتن بخشی از حافظه تاریخی کشورمان تماشا کنیم بدون اینکه از آنها انتفاعی برده باشیم در حالی که بعد از تجارت مواد مخدر و اسلحه، سومین تجارت بزرگ دنیا، تجارت اشیای عتیقه است.میراث جهانی یونسکو در حقیقت نام عهدنامه ای بین المللی است که در تاریخ 16 نوامبر 1972 میلادی به تصویب کنفرانس عمومی یونسکو رسید و موضوع آن حفظ آثار تاریخی، طبیعی و فرهنگی بشر است که اهمیت جهانی دارند و متعلق به همه انسان های جهان، فارغ از نژاد، مذهب و ملیت خاص هستند. ثبت جهانی آثار تاریخی نه تنها موجب افزایش فعالیت های گردشگری می شود بلکه موجب جذب منابع مالی و رونق اقتصادی محلی و عامه مردم می شود. اثری که در فهرست جهانی ثبت می شود در واقع به ویترینی جهانی با تماشاگرانی از سراسر دنیا نیز راه یافته است. بنابراین یکی از مهم ترین اتفاقات ممکن در مورد چنین اثری این است که به همه جهان معرفی می شود و تاثیر مهمی در جذب گردشگر برای کشور دارد که صاحب اصلی آن اثر است.به عنوان مثال در سال 2013 در سایت یونسکو حدود یک میلیون نفر روی نام تخت جمشید که از مهم ترین آثار جهانی به شمار می رود، کلیک کرده بودند. طبق برآورد های آماری 10 تا 20درصد از این افراد ممکن است تخت جمشید را به عنوان مقصد نهایی سفر خود انتخاب کنند و 200هزار نفر برای دیدن تخت جمشید به ایران بیایند. این کلیک ها در حافظه جهانی یونسکو ثبت می شود و دلیلی می شود برای تشویق سایر افرادی که به دنبال اثری تاریخی برای بازدید هستند.در مورد سایر کشورهایی که آثاری در فهرست جهانی یونسکو دارند، باید بگویم که ایتالیا با ثبت 54 اثر تاریخی رتبه اول را در ثبت جهانی دارد. فرانسه، آمریکا، آلمان، ایتالیا، ترکیه، چین و مکزیک نیز از دیگر کشورهایی هستند که بیشترین آثار ثبت شده را دارند و اگر توجه کنید این هفت کشور جزو کشورهای صنعتی جهان نیز به شمار می روند ولی خود را بی نیاز از ثبت آثار ملی و تاریخی خود نمی بینند چون اقتصاد گردشگری نقشی اساسی در تامین بودجه های سالانه شان دارد.