درهای میراث فرهنگی را بر روی خانواده هایمان باز کنیم

نسل امروز بر میراثی تکیه کرده که پشتوانه هزاران ساله دارد و در زیر سقف آسمان میراثی زیست می کند که شانه های نسل ها آن را بردوش خود کشیده است و آنچه که امروز موجب غرور و سربلندی اوست همین گنجینه های تاریخی تحت عنوان مواریث کهن فرهنگی است.میراثی که هم شناسنامه و سند هویت اوست هم اعتبار و برگ زرین دربین سایرملل و اقوام دنیاست.نسل شورانگیز و ذوق آفرین  ایرانی از گذشته های بسیار دور تا یکصد سال پیش آثاری خلق کرده و مورد استفاده قرار داده که آنها را میراث فرهنگی می نامند. میراث فرهنگی، هم ارزش های ذاتی دارند و هم ارزش هایی که حاصل نگرش و رویکرد جامعه هستند و با زیرساخت های سیاسی و اقتصادی جامعه ارتباط دارند. بنابر تعریفی که در قوانین و بخشنامه های مربوط وجود دارد عبرت آموزی مهم ترین بهره ای است که می توان از بازدید آثار فرهنگی ـ تاریخی حاصل کرد. اما بدیهی است این نوع بهره برداری تمام قابلیت های میراث متنوع ایران را آشکار نمی کند. در جهان کنونی که صنعت گردشگری از کارآمدترین و پویاترین فعالیت های فرهنگی و اقتصادی محسوب می شود بایسته است درهای میراث فرهنگی به روی جامعه داخلی و گردشگران خارجی باز شود و این گونه آثار را از حاشیه ایستای زندگی به متن پویا و پرتحرک آن وارد کرد، بویژه در روزهایی که پرهیز از خام فروشی نفت توصیه می شده، صنایع کم ضرر اما بیش بازده به عنوان صنایع جایگزین جستجو می شود. اما باید مراقب بود سوءمدیریت به توسعه نامطلوب یا حتی تخریب یک اثر فرهنگی ـ تاریخی منجر نشود. این مورد غالبا زمانی به وقوع می پیوندد که به جای استفاده از یک رهیافت گروهی مناسب تر هزینه ـ سود، ارزش سود به اشتباه محاسبه شود و کیست که نداند اشتباه در مورد میراث فرهنگی بدون جایگزین، فاجعه آمیز است.میراث فرهنگی افق روشنی است که تاریکی های تاریخ را زدوده است.میراث فرهنگی عامل نزدیک‌تر نمودن نسل ها و رشته اتصال به یکدیگر و تضمین تبادل و درک متقابل است، زیرا از بستر فرهنگ‌ها برخاسته و جاری شده است نه از دامن تمدن‌ها، جایگاه آن دل و جان عامه مردم است و از یک من جمعی یاد می‌کند گرچه هرکجا هست رنگ و بوی بومی داشته، به عبارتی دارای دو وجه عام و خاص است! عام است چون عرصه بیان معانی جمعی بشریت و نماد انسانیت ماست و خاص است چون حکایت از معنا‌پردازی گروه‌های انسانی و جوامع مختلف دارد. به بیانی دیگر یک معنای مشترک را با زبانهای مختلف می‌توان در حوزه میراث معنوی یافت و همین است که می‌تواند در مکالمه فرهنگی کارآمد باشد، در عین اینکه موجب تنوع فرهنگی می‌شود و تنوع و گفتگو سبب توسعه پایدار و رشد جوامع می‌گردد. لذا پرداختن به آن ضرورت زمان حال است،ضرورتی که بدون آشتی با میراث فرهنگی شدنی نیست.

+ نوشته شده در  یکشنبه ۲۱ خرداد ۱۳۹۶ساعت 8:26  توسط وارنا  |