مردمی که از درون، ریشه های خود را نشانه گرفته اند

آگاهی مسئولیت آفرین است ومسولیت هم برگه ضمانت میراث فرهنگی

در این عصرخوفناک و آتشناک، متحول و منقلب، هویت‌سوز و غارتگر، کوبیدن و تجزیه کردن،غارت نمودن و چپاول،تعدی  به مکان ها و محوطه های باستانی ارزشمند،در یک کلام تاختن برای باختن میراث فرهنگی مردمی ریشه دار درتاریخ نمی‌تواند امری ساده تصور شود.چرا در میان آن‌همه سازمان‌ها و نهادها و مراکز و تشکیلات پرحجم اداری، اجرایی، قضایی، آموزشی، پژوهشی و... تنها میراث فرهنگی با همه شاخه ها و گرایش های متنوعش هدف قرار گرفته است.جغرافیای ایران بزرگ فرهنگی مرز نمی‌شناسد. سنگربانان میراث فرهنگی با اندیشه و قلم، مرزها را در نوردیده‌اند. کوبیدن این میراث  داستان مردمانی است که از درون، ریشه های خود را نشانه گرفته و دست به تخریب تاریخ و فرهنگ و غارت مواریث مدنی و معنوی خود گشوده‌اند واقعیت تأسف‌باری که دهه‌به‌دهه چهره شوم و نازیبای خود را در میهن ما آشکارتر کرده است.ویروس‌های مزمن و مهلکی را در همین برزخ بی‌تاریخی و خلاء فکری و فرهنگی و مدنی و معنوی دردرون مرزهای جامعه معاصرخود پروارنده‌ایم که رویاروی تاریخ و فرهنگ و اقتدار و انسجام و وحدت ملی و مدنی ما ایستاده‌اند و علیه ملت ما درستیز با تاریخ و فرهنگ ما درخیانت به میهن ما در تحقیر مفاخر و مشاهیر ما در تخریب مآثرما مردم در تاراج مواریث مدنی ومعنوی آن چنان یورش آورده و تاخته‌اند که درگذشته مشابه‌اش را کمتر سراغ داشته و شاهد بوده‌ایم!دراصل ما هم به نوعی مسول جان گرفتن تخریبگران که مانند ویروس های مخرب به جان و مال میراث و ریشه های آن هجوم آورده اند هستیم.

بی‌مهری‌ها و جفایی که درهمین چند دهه اخیربه مواریث مدنی ومعنوی و مآثرتاریخی میهن و ملت و کشورما شده است آن قدرهم تصادفی نیست که اغلب گمان رفته است. آگاهی مسئولیت آفرین است. جهل و بی خبری ویرانگر و سترون و مسئولیت ستیز. کشور ما درهمین جغرافیای سیاسی اکنونش اگر نگوییم به لحاظ حجم، تنوع، تراکم و گستردگی منابع و مآثر تاریخی و مواریث فرهنگی و محوطه‌های باستانی غنی‌ترین سرزمین‌های تاریخی وفرهنگی جامعه و جهان بشری ماست بی‌تردید و بی اغراق یکی از غنی‌ترین آن‌ها محسوب می‌شود. برغم چنین تنوع و غنا و حجم سنگین و گسترده مآثر و مواریث فرهنگی، متاسفانه نه تنها آن اراده و عزم و نه اندیشه و آگاهی و احساس مسئولیت عمیق در سر دولتیان و مدیران کلان کشور ما که لازمه صیانت از مآثر و مواریث فرهنگی کشور است وجود نداشته که مسبب و عامل اصلی آسیب‌ها و تخریب‌ها و تجاوز‌ها و تاراج‌های گسترده و در مواردی بی‌سابقه نیز به حریم مواریث فرهنگی و مآثرتاریخی کشور بوده‌اند.امروزه میراث فرهنگی در میان حلقه محاصره تخریبگران(1)و مدیران بی مسول (2)وسکوت دوستداران (3)درحال نابودی و اضمحلال جدی است.استخوان های آن شکسته و تارهای وجودش از هم جدا شده است.