بقعه قادر پیامبر تنها پیامبر استان گیلان

در عرف تشيع مراد از امامزاده فرزندان يا فرزندزادگان ائمه اطهار عليهم‌السلام است و اصطلاحاً از باب «ذكر حال و اراده محل» به مدفن و مزار متبركه آنان و بزرگان سادات كه در سراسر شهرها و روستاهاي ايران پراكنده است اطلاق مي‌گردد.مهاجرت سادات حسيني و حسني به نقاط امن سرزمين‌هاي شرقي اسلامي از همان صدر اسلام در حكومت جابرانه امويان و خاصه در عهد حجاج ‌بن يوسف خونخوار و تسلط او بر عراقين از سوي امويان كه بيدادگري‌ها و سفاكي‌ها نسبت به فرزندان علي عليه‌السلام روا مي‌داشت آغاز شده بود. از نظر كلي اين مهاجران بزرگوار را به چهار گروه تقسيم توان كرد:گروه اول آن دسته از سادات هستند كه براي فرار از بيدادگري‌ها و ستم‌هاي امويان و بخصوص حجاج راه مشرق را در پيش گرفتند.گروه دوم آنها هستند كه به هنگام ولايتعهدي حضرت امام رضا عليه‌السلام به اين سرزمين رسيدند.گروه سوم آنهايي هستند كه در خروج و قيام برخي از فرزندان امام علي عليه‌السلام بر خلفاي عباسي و اموي شركت داشتند و پس از شكست آنها به اين حدود گريختند.گروه چهارم كه نسبت به سه گروه ديگر فزوني داشتند آن دسته هستند كه در زمان حكومت علويان در مازندران به آن سمت رفتند.اين چهار گروه از سادات بزرگوار چون به نواحي بالنسبه امن ايران مانند نقاط كوهستاني خصوصآ بخش های مازندران و گیلان مي‌رسيدند رفته رفته با مردم اين بلاد در مي‌آميختند و به تدريج جایگاه و پایگاه دینی خود را دربین مردم مسلمان این مناطق یافتند.اسناد نشان می دهندآمار پراكندگي سادات در تمام نقاط كشور يكسان نبوده و غالب این بزرگواران به جاهايي كه احساس امنيت بيشتري مانند گیلان روي مي‌آوردند با اين حال بسیاری از ايشان گرفتار مخالفان مي‌شدند و به شهادت مي‌رسيدند. امروز مرقدهاي اكابر اين بزرگواران باقي است و مزار و مطاف شيعيان مي‌باشند.بقاع مذهبی ارزشمندترین بناهای مذهبی هستند که مردم همواره درطول تاریخ ارادت خود را به خاندان آل رسول الله ص نشان داده اند.بیش از 9هزار بقعه متبرکه درگیلان اهمیت و اعتبارجهانی گیلان دردنیاراتداعی می کند بقاعی که رشته پیوند مردم  با مذهب را رقم زده اند.درمیان بقعه ای منسوب به قادرپیغمبر بسیارمورد احترام مردم منطقه در روستای بابا ولی دیلمان، واقع شده است.بنایی چهارگوش قرار که در ضلع‌های شمالی، شرقی و جنوبی آن، ایوان‌های ستون‌دار چوبینی وجود دارد. این بقعه، همانند بسیاری از آرامگاه‌های شمال ایران، نقاشی‌های مذهبی دارد و پوشش بام آن از سفال است. از آثار ارزشمند این بقعه، صندوق چوبی آن است که بر پایه چوبینی به ارتفاع ۲۰ سانتی‌متر قرار گرفته است. بر روی قاب‌های این صندوق، دو گونه کنده‌‌کاری به شیوه گره و طرح‌های گل و بوته انجام گرفته است. در ایوان بقعه، سنگ قبرهایی کار گذاشته شده که کنده‌کاری‌های زیبایی دارند. یکی از آن‌ها با تاریخ ۹۹۵ هـ.ق به «السعید الشهید پیری بیک بن پیری بیک»، و دیگری با تاریخ ۱۰۱۴ هـ.ق به «استاد القابل نادعلی بیک خلیفه بن سعادت آیین … سید عبی بیک …» تعلق دارد.در ایوان شرقی نیز سنگ قبری به تاریخ ۹۹۸ هـ.ق متعلق به «مهدی قلی بن حمزه بیک شاه عود» قرار دارد. درخصوص شخصیت صاحب آرامگاه، در کتیبه‌های ورودی و صندوق اشاره‌ای نشده است.