اسارت بیش از 2500 اثر باستانی و ارزشمند ایرانی در موزه لوور

موزه لوور پاریس شرح درد و رنج و غصه های میراث فرهنگی ایران است.

شهرپاریس باموزه لوور‏ خود بیش از ۳۵هزار اثر هنری در هشت بخش مختلف موزه لوور نگهداری می‌شود. موزه لوور پربازدیدترین درجهان است.موزه لوور از سال ۱۷۹۳ میلادی تا امروز به عنوان «موزه عمومی» فعال بوده‌است. تمرکز موزهٔ لوور روی هنر، تاریخ بشر و فرهنگ است و آثار بسیاری در این زمینه‌ها در این موزه جای گرفته‌اند که از آن جمله می‌توان به لوح حمورابی، تابلوی بانوی صخره‌ها و تابلوی مونالیزا اثر لئوناردو داوینچی اشاره کرد.ساختمان این موزه قبل از انقلاب کبیر فرانسه یکی از کاخ‌های سلطنتی بود، که در آن آثار باارزش هنری نگهداری می‌شد(به عنوان موزه سلطنتی) پس از انقلاب کبیر، در سال ۱۷۸۹ موزه و آثار موجود به مردم فرانسه اهدا شد و در سال ۱۷۹۳ تبدیل به موزه ملی شدوامروزه بخش عظیمی از آثار تاریخی و باستانی ایران را در دل خود جای داده و توجه بیشتر بازدیدکنندگان را به خود جلب می‌کند.«سالن ایران» در موزه لوور فرانسه كه امروز مشاهده آن قلب هر ایرانی میهن پرستی را به درد می‌آورد به دلیل گستردگی و تعدد و تنوع اشیاء متعلق به ایران ، یكی از بزرگترین بخش‌های این موزه است. به طوری كه دیدن همه اشیاء گرانبها و ارزشمند ایرانی موجود در آن كه زمانی از این مملكت به تاراج رفته بود، در یك روز و دو روز امكان پذیر نمی‌باشد.متاسفانه بیشترین آثار تاریخی که از ایران خارج شده است مربوط به دوران ناصرالدین شاه و مظفرالدین شاه است که در آن زمان‌ها امتیازات ویژه‌ای برای کشف و خارج کردن اشیاء و اجسام تاریخی ایران به فرانسوی‌ها داده شده بود.رجسته‌ترین آثار ایران در موزه لوور تکه‌هایی از پرسپولیس و آثار باستانی هستند که از کاوش های باستان شناسان در منطقه شوش به دست آمده و آشكار یا پنهان به فرانسه منتقل شده‌اند . سرستون های تخت جمشید نیز به صورت کامل و دست نخورده در این بخش به چشم می‌خورند. تاسف آور است كه بگوییم مهم‌ترین بخش های تخت جمشید ما در این موزه قرار دارد. حتی نقل می‌كنند بعضی سنگها و سنگ نوشته‌هایی كه در این موزه قرار دارد در سراسر تخت جمشید دیده نمی‌شود . در حالی‌كه از تخت جمشید به موزه لوور برده شده‌اند. به غیر از بخش های عظیمی از پرسپولیس و سرستون های زیبای آن، آثار عتیقه و باستانی دیگر نیز در موزه به چشم می‌خورد...موزه لوور پاریس شرح درد و رنج و غصه های میراث فرهنگی ایران است.