تخریب یعنی استقبال ازفاجعه سوگناک هویت سوزی،

می گویند هیچ انسان عاقلی شناسنامه اش را پاره نمی کند.سند منزل ویا کارت شناسی اش را دور نمی ریزد.زیرا می داند شناسنامه نشان دهنده هویت او،سند ،حکم بر مالکیت  وکارت شناسایی، او را به دیگران می شناساند. در غیر اینصورت فردی که همه آنها را از بین می برد مدارک هویتی  خود را از بین برده است.اما ما به راحتی و بدون هیچ نگرانی و دلواپسی این کار را می کنیم.آثارتاریخی که شناسنامه و سند هویت و اسناد مکتوبی برای اثبات پودمان های تاریخی ما به شمار می روند از بین می بریم.محوطه های تاریخی را به آتش می کشیم.محوظه زیگورات چغازنبیل را با دینامیت منفجر کرده، برای یافتن گنج های واهی نقش برجسته تنگ قندیل را منفجر می کنیم.با پتک پل صفوی را دردر هم شکسته  وبر روی تل تاریخی مرغداری و دکل ها می سازیم.محوطه های ارزشمند باستانی را زیر کشت برده و هویتمان را به  گندم وارزنی ،ارزانی می داریم. متاسفانه همه ما کم و بیش در تخریب های مربوط به میراث فرهنگی  سهیم هستیم چرا که درمیان سکوت ما،  آثار و بناهای تاریخی، فرهنگی، هنری  تخریب می شوند، مقابر و خانه‌ها و حتی  اندیشه مفاخر و مشاهیران ما از بین برده، اصل ریشه و بنیاد فکری و فلسفی ،ملی ،تاریخی و هنری  ،عقبه ،ریشه و پیشینه دیرینه را هدف گرفته اند.هزاران سال است که  جهانیان  ما را با این میراث می شناسند، وبا این مآثر گرانسنگ  در خط مقدم فهم و دانایی، و درراس تمدن های جهان قرار گرفته ایم. درتعریف جامعه جهانی امروز،جامعه بی میراث جامعه فاقد هویت تاریخی محسوب می شودمتاسفانه فقر اقتصادی-فرهنگی و نا آشنایی (برخی)مردم از مآثرفرهنگی و تاریخی باعث شده است  اتلال  ،محوطه ها و مکان های تاریخی –مذهبی مورد تعدی و تجاوز قرار گرفته و تخریب صدها بنای تاریخی دغدغه بحساب نمی آید. افرادی با نوشتن شعار یا کنده کاری یک تصویر یا کندن یک کاشی و سرقت کوبه درها و پلاک منازل تاریخی به تخریب آثار تاریخی  می پردازند. توده مردم با تاریخچه ، کاربرد، دلیل ساخت ،اهمیت و اعتبارجهانی و…آثار و بناها آشنا نیستند،برخی مواقع دیده شده است گردشگران خارجی نسبت به هموطنان ما با میراث فرهنگی کشورمان آشنایی بیشتری دارند.جذابیتهای سفر به کشورمان همین دیدار از مواریث فرهنگی است در کشورهای دیگر مانندیونان و ایتالیا،چین و ژاپن ،ترکیه ومصر، و….تحقیقات بسیار زیادی در ارتباط بامدیریت جذب گردشگر،معرفی آثار باستانی و نشان دادن اعتبار و ارزش ملی آنها انجام شده است به عنوان نمونه، مردم شهرهای ایتالیا درنگهداری و زنده نگه داشتن هویت تاریخی شهراهتمام ویژه ای دارند.در ژاپن با گذشت ۵چندین سال از فاجعه سونامی وتخریب تجهیزات هسته‌ای در سواحل شمال این کشور صنعت گردشگری اکنون فرصتی برای حضورگردشگران  محلی فوکوشیما و سایرگردشگران  جهان شده است.کره شمالی در سال ۲۰۱۴ تنها با دعوت از ۱۰ دونده ماراتون به پایتخت خود،با وسوسه کسب درآمد گردشگری به تقویت این صنعت جهانی اهتمام ورزید.مراکز دینی کشور هنگ کنگ مانند حسینیه شیعیان،مساجد چون مسجد کیپ کالینسون، مسجد کاولون، مسجد پریزن، مسجد جامع، و…سالانه میزبان میلیون ها گردشگر هستند.ما با داشتن میلیون ها اثر و هزاران بنای تاریخی ممتاز و بی مانند بدون داشتن تفکرحمایت از میراث فرهنگی در روستاها و شهرها همچنان در حسرت جذب میلیون ها گردشگر باقی مانده ایم.هزاران هزار بنای تاریخی که سند گویای بسیاری از فنون و هنرهای ساختمانی در هر دوره بوده  ما را مکلف می سازد تا از گنجینه‌ای که مملو از فنون و هنرهای بازمانده از پیشینیان است مراقبت و محافظت نماییم. دلیل لزوم حفاظت از بناهای تاریخی، لزوم بازآموزی و کشف ارزش‌های پنهان آنهاست.شاید در تصور بناهای ارزشمند تنها بناهایی باشند که دارای تزئینات فراوان، وسعت زیاد و مجلل مانند تخت جمشید و پاسارگاد و….باشند.وقتی در مصر یک دیوارتاریخی فروریخته میراث مصریان محسوب می شود باید در سرزمین ایران تکه  خشت های گلی میراث ایران محسوب شوند .تجربه ناگوار تخریب بافت  و ابنیه تاریخی- فرهنگی باید آموزه‌ای مهم برای ما در پی داشته باشد.زیرا ما ملتی هستیم که در جهان به دلیل همین ارزش های ناب تاریخی شناخته شده ایم.