تپه چغابل، بزرگترین تپه باستانی غرب لرستان

تپه چغابل، بزرگترین تپه باستانی غرب لرستان به شمار می‌رود. این تپه در مرکز بخش رومشگان واقع شده و دارای قدمتی حدود ۵هزار سال قبل از میلاد است. برای اولین بار توسط باستان شناسی به نام استین در سال ۱۳۲۰ ه.ش شناسایی و سپس مورد بررسی قرار گرفت و بعد از چند سال توسط گروه هلمز یا شخصی به نام اشمیت بررسی شد. به دلیل اتمام مجوز حفاری این گروه در رومشگان - حفاری در این تپه نا تمام ماند.، تپه مخروطی شکل به ارتفاع 25 متر، بزرگترین تپه باستانی غرب استان به شمار می‌رود و نام مرکز شهرستان رومشگان نیز برگرفته از آن است.اریک اشمیت از هیأت هلمز آنجا را بزرگترین محوطه باستانی رومشگان معرفی کرده و در توصیف تپه چنین می‎نویسد«... رأس تپه دارای یک باروی تاریخی احتمالاً ساسانی است در حالی که پایین‌ترین طبقه آن مسلماً از دوره‌های پیش از تاریخ انباشته شده است.در ضلع شمالی تپه چغابل تپه کوچکتری قرار دارد که مجموع این دو تپه به شماره 900 در سال 1349 در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده است.درفاصله بين سالهای ١۳1٠تا١٣۲٠ زمانی که هيئت كاوشگري ((هولمز)) پژوهش وكاوش هاي علمي خود را در لرستان آغاز کردند پس از اين هيئت ،گروه باستان شناسی اريك اشميت به همراه خانم وی مری هلن در سال ١۳12وارد ايران مي شوند اين گروه كه يكي از مجهز ترين گروه هاي باستان شناسي آن زمان،  از نظر تجهيزات ونيروهاي كار آزموده محسوب مي شد. ازجمله تجهيزات مهم آنها هواپيمايی بود كه در اختيار داشتند،واز آن برای گرفتن عكس های هوايی و مشخص كردن محوطه های باستانی استفاده مي شد. اين تيم پس از اخذ مجوز  پژوهش هاي باستان شناسی در غرب ايران، اولين نقطه ای كه اين گروه براي پژوهش ،بررسي وكاوش علمي  انتخاب نمودند منطقه رومشگان وسپس سيمره وكوهدشت بود. در بررسی های اين تيم درمنطقه  رومشگان ابتدا عكس های هوايی  وگزارشهای بررسی ثبت وضبط ،ودر پژوهش های خود منطقه را به دوبخش رومشگان شرقی وغری تقسيم می كنند.محوطه هاي باستاني كه توسط اين تيم باستان شناسي شناسايي مي شود عبارتند از:تپه چغابل،زاغه(قلعه)چغابل،چغاسبز،كمترلان(كفترلان) و تپه ميرولي ،باتوجه به اتمام زمان مجوز، اين گروه تنها توانستند تپه چغاسبز رامورد كاوش قرار دهند وآثار باستانی بدست آمده از اين محوطه را مورد مطالعه قرار دهند كه امروزه برخي از اين آثار در موزه ايران باستان( تهران) نگهداری مي گردد.براساس نتايج بررسی ها وكاوش های علمی انجام گرفته  توسط باستان شناسان خارجی و ايرانی پيشينه سكونت در منطقه رومشگان به هفت دوره پيش از تاريخ وتاريخي برمی گردد،كه هر كدام از اين دورهای باستانی دارای ويژگي ها ی خاص خود بوده اند، اين دوره های  به ترتيب قدمت زماني  كه آثاری از آنها در منطقه بدست آمده است عبارتند از:١.دوره نوسنگي (حدود١٢٠٠٠سال پيش) ٢.دوره كلولتيك يا مس وسنگي (٤٥٠٠سال ق.م ) ۳.عصر مفرغ(٣٠٠٠-١٥٠٠ق.م ) ٤.عصر آهن(١٥٠٠-٥٥٠ ق.م ) ٥.عصر هخامنشيان ٦. دوره پارتيان(اشكانيان )

+ نوشته شده در  شنبه ۲۵ شهریور ۱۳۹۶ساعت 9:21  توسط وارنا  |