لطفآ نصب کاشی ماندگار بر سردر منزل بزرگان علم و ادب و هنر را متوقف کنید

برای ناصرالدین شاه ،آرایشگری از فرنگ آوردند که سر و سبیل و چهره اش را پیراست و آراست و شاه قاجار از تردستی او  جمالی متفاوت از گذشته یافت.پس در برابر آیینه ایستاد و چون خود را دیگرگونه  دید،  جمله ای گفت که برای همیشه در تاریخ ایران ماند و به ضرب المثل تبدیل شد:
"به راستی که همه چیزمان به همه چیزمان می آید."

داستان این میراث فرهنگی، با این مدیریت  فاقد تخصص، بدنه بیمار و رنجوربا  ترکیب زشت و نامتجانس(میراث فرهنگی+ صنایع دستی+گردشگری) خاموشی چراغ سایت های پژوهشی ،عزلت باستان شناسی و باستان شناسان کشور،جدل و جدال برای تبدیل سازمانی که به عنوان سازمان اداره نمی شود به وزارتخانه،رکود فعالیت های تحقیقاتی،خانه نشینی محققان و اداره میراث کشور از سوی مدیران سفارشی،تحمیلی،و آفت آفرین و....که مانده فقط زیر پایشان فرش قرمز تازه پهن شود  همان حکایت ناصرالدین شاه است و سر و سبیل نو آراسته؛ بی آنکه راز تحرک ،تحقق و تحقیق،پژوهش و کاوش های میدانی،میدان دادن به باستان شناسان وطنی را دریافته باشیم ، میراثی که با تحمل مدیران بی دانش در حوزه باستان شناسی و گردشگری بی آنکه در طول این دهه ها هیچ نشان و ردی از تغییرو تحول نداشته و با آرایش شعارها  چهره خودش را به صورتی نو در می آورد.این میراث فرهنگی بیمار گرفتار آفت سیاه سیاست لنگان و لنگان کماکان لنگر انداخته مدیران و دلبستگان به صدارت هم که خیال رفتن ندارد و  همه چیزشان به همه چیزشان می آید، برای تحول و احیاء ،برای حیات و گریز از ممات فقط یک باستان شناس دلسوز و دلداده می خواهد تا به شکوه و عزمت همیشگی دست یابد.شکوه و عزمتی که دهه هاست به فراموشی راه سپارده است و در این دهه ها تنها با نصب کاشی بر سردر منازل شخصیت های هنری و..به نیکو داشت آنها مبادرت شده است.در حالی که  حق هنرمندان این سرزمین بیش از نصب یک کاشی بر در خانه هایشان است.

سخن اینجاست که معیار این انتخاب چیست؟ آیا انتخاب شخصیت ها از سوی مدیران بی تخصصی که مسولیت میراث فرهنگی کشور را بر عهده می گیرند بر اساس ضوابط و در چارچوب مدونی صورت می گیرد یا ملاک انتخاب افراد از سوی مدیریت میرا ث می باشد؟اگر چنین باشد هرمدیری بستگان ،وابستگان،و دلبستگان خود را به عنوان چهره ماندگار معرفی خواهد نمود.از سوی دیگر افراد و شخصیت های ممتاز علمی هنری و..که انتخاب می شوند آیا مزد تلاش  همت نیم قرن آنها "تنها و تنها" نصب یک کاشی بر سر در منازل شان است؟ وقتی  نصب چنین پلاکی  هیچ  عقبه و ارزش ویژه‌ای  ندارد ،به جای نصب آن  بر در منازل آنها : رفع انزوای هنری،حمایت های بیمه ای،بازنشستگی، برقراری حقوق مکفی  و حمایت از تولیدات هنری آنها مورد حمایت قرار گیرد.در جامعه ای که هنرمندش بیمار و بی کار است و عاجز از هزینه درمان و زندگی می باشد و متاسفانه مردم خیرخواه هزینه های درمانشان را می دهند ،نصب کاشی های بی ارزش را متوقف نماییم و تا دیر نشده است دست های گرمشان به یاری بفشاریم

تورج رهبرگنجه باستان شناس