ساز تخریب سازه های تاریخی همچنان کوک است

همانگونه که آمار و ارقام جهانی نشان می دهند ما ملتی ریشه دار در تاریخ با سابقه  دیرینه و به گواه تاریخ و مورخان و به استناد داده های باستان شناختی در خط مقدم تمدنها در همه دوران و اعصار هستیم در جاماندگی و واماندگی و درماندگی توسعه گردشگری و جذب توریسم و در تخریب, و ویران کردن آثار و بناها نیز همچنان, مشتاق و پیشتازیم.متاسفانه در همه ی شهرهای ایران از تهران تا گیلان از مازندران تا کردستان از کرمانشاه تا اصفهان ودر روستای بیخ گوش حیاتمان تا دورترین نقاط تاریخی, این سرزمین میراث و ریشه های آن در بازارهای سود و سودای سوداگران ،مآثر تاریخی حراج می شوند. اگر تا دیروز تجارت اموال فرهنگی، تاریخی و هنری را سومین تجارت پرسود غیرقانونی در جهان خارج از مرزهای سیاسی و جغرافیایی و فرهنگی ایران بود امروزه این تجارت غیر قانونی و هویت سوز متاسفانه راه به بازارهای کشور در همه شهرها و روستاها یافته است.تجارتی که این روزها به راحتی نه تنها در مغازه‌های مختلف عتیقه‌فروشی، بلکه در صفحه‌های مختلف مجازی نیز به راحتی قابل مشاهده و انجام است، و مشخص نیست قانون چه زمانی و به چه میزان بتواند در این زمینه ورود و بر این مساله نظارت کند.به همین دلیل  وظایف شیفتگان میراث فرهنگی در قالب تشکل ها،گروه وسمن ها دربرابر این یاسمن ها بسیار سنگین است .وظیفه ای که اگر از آن عدول کنیم میراثمان سقوط خواهد کرد.چرا که وضعیت بغرنج تخریب ها و تهدید ها در حوزه میراث فرهنگی بیانگر این حقیقت تلخ است که سالهای رنج میراث در این کشور پایانی ندارد.میراثی که حاصل رنج هزاران ساله تبار ایرانی است به یغما می برند درحالی که این آثارتاریخی به هرمیزان و ازهرانواعی نشان از معیارهای فرهنگی و یک شاهکاری از نبوغ و خلاقیت نسلهای ما را به نمایش می گذارند. این آثار نشان دهنده تبادل ارزش‌های نیاگان ما در یک بازه زمانی طولانی و در یک منطقه فرهنگی از لحاظ پیشرفت در معماری یا فناوری، برنامه‌ریزی شهری یا طراحی چشم‌اندازی بی مانند هستند،‌گواهی بی‌همتا یا دست‌کم استثنایی بر یک سنت فرهنگی یا تمدن زنده یا از میان رفته هستندوبه عنوان  نمونه‌ای برجسته در معماری یا تکنولوژی که مرحله مهمی از تاریخ و میراث و هنرمان را تنها تا زمانی که وجود دارند نشان می دهند.