هگل می گوید:ایرانیان نخستین قوم تاریخی هستند که به تاریخ جهانی تعلق دارند

ایران درعصرپهلوی بهشت باستان شناسان غارتگربیگانه شد

آثارباستانی درهردوره و از هرجنس وباهر عیار،ریز و درشت هویت، ما را به آغازه‌های تاریخ انسان بازمی‌گردانند. از دیرباز، انسانها به دنبال تعریف و شناسایی خویش، قبیله، قوم و ملیت و نیز کشف تمایزات خود از دیگران بوده‌اند.همین اثر و آثار ریز و درشت ازهرجنس و باهرعیاربیانگرمفهوم هویت، و پاسخ به این سوالات فراوانی است که ذهن فرزندان آدمی به خود مشغول وا می دارد.تاریخ سه‌هزارساله ایران، آکنده از حوادث و رویدادهای متنوعی است که نشان می‌دهند مردم این سرزمین همواره برای ماندن مبارزه کرده‌اند. ایرانیان در طول تاریخ حیات خود، به دلیل موقعیت خاص جغرافیایی سرزمین ایران و قرارگرفتن در میان اقوام و ملیتهای گوناگون، همواره در یک دادوستد فرهنگی با دیگران به‌سر ‌برده‌اند. همین امر، سبب شده است فرهنگ ایرانی، به‌صورت آمیزه‌ای از فرهنگهای مختلف بشری درآید. هرکدام از این فرهنگها با برجای‌گذاشتن رسوباتی بر فرهنگ ایران، بی‌آنکه در اساس ملیت ایرانی گسست ایجاد کنند، به آن پویایی بخشیده‌اند. به گفته هگل، ایرانیان، نخستین قوم تاریخی‌ هستند که به تاریخ جهانی تعلق دارند؛ زیرا نخستین امپراتوری جهانی را برپا کرده‌اند.با این حال میراث این سرزمین درمسیرپرخطرخود با چالش های فراوانی روبرو بوده است.بدست آوردن دفینه های و گنجینه های تاریخی ایران از سوی کشورهای غارتگرگاه به غارت معادن زیر زمین از جمله نفت و گاز و...ترجیح داده می شد.تصادفی نبود كه آمریكاییها هیچگاه با تسلط انگلیسی‌ها بر امور نفتی ایران به چالش برنخاستند و برای انگلیسی‌ها هم هیچگاه برتری آمریكاییها در مسائل باستان‌شناسی ایران مورد تردید واقع نشد. در حالی كه كنترل سیاسی و نظامی ایران در دست انگلیسی‌ها بود، باستان‌شناسی ایران بعد از سال 1925 كاملاً به انحصار آمریكاییها در آمد. برخی بر این باورند كه اعطای امتیاز باستان‌شناسی در ایران به آمریكاییها در برابر ممانعت انگلیسی‌ها از اعطای امتیاز نفت شمال ایران به آمریكا بود. انگلیسی‌ها مصمم بودند كه جلوی نفوذ آمریكاییها به مسائل نفتی ایران را بگیرند و برای جبران عدم دسترسی آمریكاییها به نفت ایران، دسترسی انحصاری آنها به آثار باستانی ایران را فراهم كردند.خصوصآ با ظهور حكومت پهلوی در سال 1925 درهای ایران به روی باستان‌شناسان خارجی باز شد. این امر باعث لغو امتیاز انحصاری فرانسوی‌ها در اكتبر 1927 و تصویب قانونی جدید در مورد آثار باستانی در نوامبر 1930 شد. با بهره‌گیری از موقعیت جدید و این باور كه در ایران باستان‌شناسی آمریكایی به درخشان‌ترین موفقیت‌هایش نائل خواهد شد موزه‌های آمریكایی متعددی با هدف كاوش‌های باستان‌شناسی به ایران هجوم آوردند. در این زمینه، هوراس اچ. اف. جین مدیر موزة باستان‌شناسی پنسیلوانیا در سال 1931 در نامه‌ای به والاس اسمیت موری مدیر بخش امور خاور نزدیك وزارت امور خارجه اشاره می‌كند كه باز شدن درهای ایران به روی باستان‌شناسان خارجی برای اولین بار موقعیتی كم نظیر ایجاد كرده است. از نظر اریك اف. اشمیت‌، مدیر هیأت اعزامی باستان‌شناسی موزة پنسیلوانیا در 1931به دامغان‌،و مورخان و باستان شناسان سایر ملل دنیا،ایران برای آنهایك بهشت باستان‌شناسی بكر است.بهشت باستان شناسان دنیا مکان تاخت و تاز افرادی بود که درهرکسوت و با عنوان هرخدمتی به بهانه غارت و چپاول میراث فرهنگی وارد ایران گردیدند.