با تخریب هر تپه ای ما دچار کاهش اطلاعات تاریخی خواهیم شد

وقتی محوطه ای باستانی از هر نوع مورد تجاوز و تخریب قرار می گیرد و لایه هایش مخدوش می شود و به هم می ریزد و آثارش به سرقت می رود ساختار و بافت فیزیکی آن برای همیشه از بین رفته و بی هویت شده است. از حجم اطلاعات آن بشدت کاسته شده و به حداقل ممکن کاهش یافته است.خیلی رنج آوراست وقتی قرآن کریم در آیه‌های بسیاری به لزوم توجه به آثار تاریخی به‌عنوان منابع آگاهی و عبرت اشاره می‌کند و می‌گوید از کنار ویرانه‌های که رد می‌شوید در زندگی گذشتگان خود تفکر کنید لیکن علی رغم باور به آیه آیه های شریف و مقدس آن،ویرانه های تاریخی را نه با نگاه پند آموزانه،تاریخی و بررسی روی داد های گذشته آن،بلکه به عنوان یک ویرانه می نگریم.درون آنها را می کاویم تا زری و سکه ای بی مقدار بیابیم در حالی که تاریخ سرزمین خود را از بین می بریم.درحالی که این رفتار تخریب سبب کاهش اطلاعات و آگاهی های نسلهایی خواهد شد که از پی هم می آیند.ویرانگری هایی که سبب می شوند تا باستان شناسان از ورود به داوری های تحلیلی و تبیین ها وتفسیرها  با نقصان  مدارک روبرو شوند.نسلها نیز برای کشف حقایق رفته برسرزمین خود محروم و ناکام خواهند بود.بی جهت نیست که گفته می شود هر تپه  باستانی در حقیقت یک کتابخانه از هزارن جلد تاریخ است وفروش میراث فرهنگی ، فروش ناموس است