هنر انسان ماقبل تاریخ و تاریخی بود که به زندگی اش گرما بخشید و مکتوب سخن گفت و نوشت

تصوربراین است که "هنر" نیازاساسی زندگی انسان بوده وچنانچه انسان ابزارهنر را بدست نمی داشت تمدن و زندگی او در همان نقطه ابتدایی می ماند. هنر جلوه انسانیت انسان و یک حقیقت متعالی بود که پاسخ گوی نیازها و خواسته های هم چون کمال جویی، معنویت طلبی، اعلام هویت و در مراتب پایین تر، تبعیت، تقلید، تحصیل رفاه مادی و پر کردن اوقات فراغت. آثار هنری جلوه گاه تفکر و کار انسانی را در هم تنید،از این روانسان با هنر نفوذ تعالی بخش فوق العاده بر جامعه و تمدن روزگار خوداعمال کرد. لذا می توان گفت وابستگی انسان به هنر، عمیق و ریشه دار است و از ماقبل تاریخ تا کنون نمایان و مشهود می باشد. انسان محصور در اندیشه ی بقا معیشت، هراس ها، شکست ها و ... از زیبایی و گویایی هنر به وجد می آمده و از طریق آن، اندیشه ها و عواطفی را که در ذهن داشته، متجلیی ساخت؛  کیفیت زندگی خود را در هر دوره ی تاریخی ارتقاء بخشید؛ هنر برای انسان ماقبل تاریخ نه سیر و سفر و تفریح،سرگرمی و نوعی اوقات فراغت،بلکه هنر را نردبان پیشرفت وپل عبور از دوران های ماقبل تاریخ به دوران تاریخی و در نهایت به عصر حاضر ساخت از این رو هنر مانند دیگر محصولات فکری بشر، برای تنظیم و بهره برداری امور زندگی انسان و جامعه، ضروری و لازم بوده است.در این بین معماری که  مادر همه ی هنرها بشمار می رفته است، رشته ای ترکیبی از ترکیب هنر و دانش درهرسطح و مقیاس به وجود آمده و تاریخ پیدایی آن مربوط به زمانی است که انسان های اولیه برای زیستن، نیاز به سرپناه داشتند و مصون ماندن شان از شرایط بد جوی، حمله حیوانات و اتفاقات طبیعی دیگر آنها را به ساخت سرپناه سوق داد. همیشه و در همه دوره ها اساسی ترین نیاز بشر ساختن پناهگاه بوده است.شعله های هنر در وجود مردمان ماقبل تاریخ و تاریخی سبب شد که مهمترین گام  انسان به سوی تاریخ برداشته شود و آتش وخط برای و رسیدن انسان به مرحله ای رشد تمدنها  تاریخ را مقهور خود سازد و بعد از آن توانست زندگی اش را گرما بخشیده و مکتوب درباره همه چیز سخن بگوید.