به قدر توان دراسترداد اشیای تاریخی-فرهنگی و هنری این سرزمین از دست بیگانگان بکوشیم

بنابر در مقاوله نامه‌ها، مودت نامه‌ها، قراردادهای همکاری بین‌المللی که بین دول جهان بر مبنای منشور حقوق بشر و مصوبات مجمع عمومی سازمان ملل و سازمان فرهنگی و سازمان ملل {یونسکو} مصوب سال ۱۹۷۱-۱۹۷۰ و به حفظ حرمت تاریخ و فرهنگ و تمدن اسلامی و اسطوره‌های ملی و مذهبی یک ملت و ارج نهادن به وجدان اجتماعی ملت بزرگ و تاریخی ایران شایسته و سزاوار است به قدر توان دراسترداد اشیای تاریخی-فرهنگی و هنری و برای بازگرداندن آن به دامان خاک مادری نهایت تلاش را انجام دهیم و همه ی آنچه از این میراث به غارت رفته است را از کلیه سرزمین های دیگرا به کشور ایران  مسترد نمود. وباید با تمهیداتی که اندیشیده می شود اشخاصی که آن را به طور قاچاق از کشور خارج کرده اند  را به اشد مجازات رساند.خرید و فروش روزانه هزاران شئی ارزشمند در بازارهای دوبی،لندن و پاریس نشان از نمونه بارز تاراج و سرقت علنی آثار تاریخی یک ملت است.دسترسی به میراث فرهنگی اعم از مادی و معنوی وابراز دل بستگی و عشق ورزیدن حق مردم هرسرزمین با هرایل و تبار است.یونسکو در چارچوب نظام ملل متحد برای تضمین و ترویج و نگهداری از تنوع میراث انسانی،  تنوع فرهنگی و میراث جهانی رامیراث مشترک انسانی معرفی کرده و دولت ها را مکلف به نگهبانی و مراقبت از آن نموده و مجموع میراث اعم از مادی و معنوی و طبیعی را به نفع نسلهای آینده به رسمیت شناخته است.میراث فرهنگی ایران با همه تنوع خویش، به سبب ریشه های مستحکمی که دارد اعتبار و روایی یافته است. هزاران هزار نشان و نشانه های برتری هنر و میراث هنری ایرانیان از گذشته دور تا فردایی دورتر آوازه ای بینظیر از این سرزمین و مردم آن بر زبانها انداخته است.بر همه ماست به قدر توان خویش از سرقت و جلوگیری شئی و اشیای تاریخی ممانعت نموده و در خارج از مرزهای جغرافیا ایران،با شناسایی آثار تاریخی این سرزمین،زمینه بازگرداندن آنها را فراهم کنیم.