باید از کودکی با آموزش کودکان در حفظ میراث باستانی‌ این سرزمین گام برداریم

آسیب ها و خطرات نظام آموزشی غلط جامعه امروز ایرانی را برای نسلهای فردایی که تربیت می شوند بیان کرده ایم. گفتیم نظام آموزش غلط؛ هم غلط آموزش می دهد و هم نسلی بی رغبت به دانش برای فرداتربیت خواهد کرد.نظام آموزش موفق از دوران کودکی رقم می خورد.درجهان اکنون  بچه‌ها را از سنین پایین نسبت به همه علوم و دانش و حتی حفاظت از آثار باستانی و تاریخی با شیوه های آموزشی صحیح آگاه می‌سازند. اول نسلها را توجیح می کنند بعد مطالب را توضیح می دهند.از آنها به عنوان استوانه های استوار دانش در آینده نام می برند.در حیطه میراث فرهنگی و باستان شناسی نیز همین گونه است.این نظام آموزشی غلط و دست و پا شکسته نه می تواند دلسوزانی برای میراث آینده تربیت کند و نه می تواند باستان شناسانی مسولیت پذیر برا ای صیانت از فرهنگ باستان شناسی و میراث فرهنگی تربیت کند.درکشورهایی که میراث فرهنگی دراولویت حفظ و توجه قراردارد ازکودکی برای آشنایی با اهمیت نگهداری آثار تاریخ  قدم بر داشته می شود. بی‌توجهی به آموزش فرهنگی-تاریخی و درنهایت باستان‌شناسی در ایران به دلیل بی رغبتی  به حفظ آثار و برگزار نشدن اینگونه کلاس‌ها، کودکان نه تنها با آثار فرهنگی و تاریخی کشورشان آشنایی ندارند، بلکه نمی‌دانند چگونه باید از میراث باستانی‌شان حفاظت کنند. اگر آموزش و پرورش با سازمان میراث فرهنگی همکاری کند، ما در آینده افرادی خواهیم داشت که دلسوزانه مراقب گنجینه‌های گذشتگان خود هستند. برنامه اصلی و همیشگی میراث ایجاد دوستی و رابطه خوب بین کودک و میراث فرهنگی است. باید برای بچه‌ها در موزه‌ها برنامه‌ای ترتیب داده شود تا بچه‌ها با موزه‌ها و آثار فرهنگی کشورشان آشنا شوند. اگر در مدارس کودکان و نوجوانان با مقوله میراث فرهنگی و حفاظت از آثار آشنا شوند، دیگر هیچ آثار باستانی تخریب نمی‌شود. ضرورت برپایی کارگاه‌های باستان‌شناسی در مدارس تجربه خود من در باب آموزش باستان شناسی به بچه‌ها نشان می‌دهد که در صورت برپایی کلاس‌هایی از این دست هم دبیران و هم اولیای دانش‌آموزان استقبال خوبی از یادگیری مطالب باستان شناسی می‌کنند. جامعه ای که در آن  هنوز، میدان حضور باستان شناسان در کلاس های درس دانش آموز ابتدایی،راهنمایی و دبیرستان آن خالی است  نمی تواند بفمد که حضور باستان شناسان در مدارس استان تا چه حد می‌تواند به امر فرهنگ سازی در حیطه حفاظت از آثار باستانی کمک کند.نسلها باید بدانند آنچه مانده اند حاصل چه تلاش هایی است و برای نگاه بانی از آن چه رنج ها باید کشید. جامعه ای که نمی پذیرد باستان شناسان مهم‌ترین نقش را در پیاده کردن این فرهنگ سازی دارند.جامعه ای که می داند بچه‌ها یش به این دلیل که اطلاع چندانی از آثار ملی کشورشان ندارند و به هنگام وارد شدن به مناطق تاریخی  به آثار آسیب می رسانند. ولی وقتی با میراث خودشان آشنا ‌شوند، از آنها به خوبی مراقبت خواهند کرد.