امروزه از نگاه بسیاری از مردم و مسولین فرهنگی بی‌ارزش‌ترین بخش بدنه سازمان های دولتی ،میراث فرهنگی

وضعیت فعلی میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری کشورنشان می دهد  باید بر انجام اقدامات اورژانسی برای جلوگیری از ورود خسارات بیشتر به جایگاه و منزلت.میراث فرهنگی مبادرت نمود.متاسفانه امروزه از نگاه بسیاری از مردم و مسولین فرهنگی  بی‌ارزش‌ترین بخش میراث فرهنگی  است و گویا بی‌صاحب‌ترین و بی‌متولی‌ترین بخش هم بوده است،مردم نمی دانند که هر اثر تاریخی دارای دو وجه است ،نخست اینکه اثر، دارای ارزش تاریخی است که به آن ارزش فرهنگی می گوییم و دیگر اینکه هر اثر چه منقول و چه غیر منقول از ارزش مادی هم برای مالک آن اثر برخوردار است.

آرامگاه هفت صندوق-تاکستان

شرایط نا مطلوب فعلی می گوید باید از همه ارزش های خود که بخش لاینفک هویت و ناموس،بودمان و پودمان ،شناسنامه و سند اعتبار به حساب می آیند دفاع کنیم تا میراث فرهنگی هویت باخته ی خود را دوباره بازیافته و به جایگاه واقعی خود برسد.مردم درگذشته با تشکل و شاکله میراث خود آشنایی کافی داشتند و می دانستند آنچه باید بدان توجه نمایند سازمان میراث فرهنگی است از زمانی که دو بازوی ناهمگن و نامتجانس ،صنایع دستی و گردشگری  که هرکدام مقوله ای جداگانه بشمار می روند به بدنه میراث فرهنگی بصورت نامیمون پیوند نامبارکی خورد از آن زمان به بعد، نگاه آنها به میراث فرهنگی صنایع دستی و گردشگری به کلی و جدی تغییر کرده و به رویکرد و نگاهی و سطحی نگری روی آوردند زیرا با سازمانی مواجه شده بودند که از سه بخش میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری تشکیل شده  افرادی که این سازمان را مدیریت می کردند، در هیچ یک از  سه بخش توانمند نبودند.بالطبع هر روز شاهد سرقت و تخریب،تهدید و انهدام،غارت و تجاوز به محوطه ها و مکان های تاریخی بودند به طوری که بازتاب فراوان این تخریب ها همه دوستداران میراث فرهنگی را به شدت آزرده ساخت.مشخص است که با استمرار این گونه مدیریت ناصواب و پریشان حال   نمی توان عظیم ترین میراث تمدن بشری را به شیوه مطلوب مدیریت و سرپرستی نمود.